Details

Hits: 57

Thora leren in de ‘Ark van Noach’ 12 mei 2020 

(auteur Yoel Schukkmann groeide op in Nederland, waar hij chassidisch werd, wat wij zouden noemen 'ultra-orthodox' Joods. Hij verhuisde daarom naar Israël. Hij woont nu met zijn vrouw en zoon in Jeruzalem.)

Wie had een paar maanden geleden kunnen bedenken dat onze levens halsoverkop zo drastisch konden veranderen? Met alle dank aan G-d, zijn mijn gezin en ik gezond, maar toch leven wij in de schaduw van de huidige coronapandemie.

In Israël gelden zeer strenge restricties om verspreiding van het virus te voorkomen. Hoewel deze langzamerhand worden versoepeld, was dit niet altijd zo. Toen wij voor het eerst van het coronavirus hoorden, dachten wij er niet veel van – totdat van de ene dag op de andere er allerlei beperkingen werden aangekondigd. Misschien wel de pijnlijkste daarvan was het sluiten van het kloppende hart van ons leven: de synagogen en leerhuizen, beperking op hoeveel mensen bruiloften, besnijdenissen en begrafenissen mochten hebben. Normaal gesproken hebben deze gelegenheden in onze gemeenschap vaak honderden gasten – zo waren er bij mijn eigen bruiloft bijvoorbeeld al ongeveer zeshonderd gasten. Maar nu moest een bruidspaar het opeens doen met maar tien gasten.

Dat gold ook voor begrafenissen van leidinggevende Thorageleerden, vaak de drukstbezochte gelegenheden in de orthodoxe wereld. Velen hebben deze wereld moeten verlaten met maar een minimum van rouwenden bij de begrafenis. Honderden mensen hebben binnen de vier muren van hun eigen huis moeten rouwen voor deze grote verliezen van het Joodse volk.

Pesach, een familiefeest bij uitstek, hebben we allemaal alleen gevierd. Je mocht je huis niet uit. Scholen sloten ook de deuren en je mocht alleen het huis uit voor ‘essentiële zaken’. Daardoor hebben trouwens hele families hun volledige inkomen verloren. Iedereen zit in hetzelfde bootje.

Ark van Noach                                      

In gebed, omgeven door spelende kinderen. Dat bootje kunnen we misschien wel de ‘Ark van Noach’ noemen. Waarom? De Joodse geleerden leren ons dat de zondvloed te vergelijken is met alle verleidingen van de wereld om ons heen. De synagogen en leerhuizen waar wij samen komen om G-d te aanbidden en Zijn Thora te bestuderen, zijn als de Ark die ons daartegen beschermt in onze tijden. Hoe zit dat dan nu de leerhuizen gesloten zijn? Om die vraag te beantwoorden moet je eigenlijk eerst een andere vraag stellen: is dit daadwerkelijk dankzij het virus? Wij geloven vast dat er niemand is behalve G-d.

Alles is van Boven.

Wij geloven dus ook dat het coronavirus niet zomaar een ongelukkige gebeurtenis is, maar dat G-ds hand hierin is. Dat Hij er ook een bedoeling mee heeft. Ons dagelijks leven bestaat uit uren van Thorastudie en driemaal daagse gebeden in een synagoge. Ikzelf leer normaal gesproken de hele dag in een leerhuis. Maar nu is ons eigen huis deze ‘ark’ waarin wij de Bijbelse waarde van het mensenleven handhaven. Dat thuisblijven kan je zien als het “liefhebben van onze medemens” (Leviticus 19:18). De Thora draagt ons op om zeer voorzichtig te zijn (Deuteronomium 4:15) “zodat U geen bloedschuld op Uw huis brengt” (22:8). Onze dagelijkse routine draait deze dagen rond deze geboden. De Thora is ons leven.

Een Jood zonder Thora is als een vis zonder water. Daarom, ook al zijn de leerhuizen gesloten, leren wij alsnog met onze studiepartners, weliswaar niet in persoon, maar via telefonisch contact. Onze verplichte gebeden doen wij nu in gebedsgroepen – ieder vanaf zijn eigen balkon of raam. Wij wonen in de orthodoxe gemeenschap vaak met grote families in kleine appartementen. Je begrijpt dat dat al deze leersessies en gebeden uiteraard moeilijker maakt met spelende kinderen om ons heen. Maar we geloven ook dat alles wat G-d doet, goed is, en op dit moment is dit is wat Hij van ons verlangt. Moge spelende kinderen altijd ons enige ‘probleem’ zijn!